ΕΡΕΥΝΑ ΤΣΟΥΡΕΚΙΟΥ Νο5: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ (γεμιστό με σοκολάτα)

Συνεχίζοντας την έρευνα ακριβώς από εκεί που την αφήσαμε (απλό τσουρέκι από τον Κωνσταντινίδη), θα πιάσουμε στο στόμα μας το γεμιστό του με σοκολάτα και επικάλυψη σοκολάτας.
Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι κακός άνθρωπος. Αλλά δε μπορώ βρε παιδάκι μου να μου παρουσιάζεις ένα προϊόν που το θεωρείς καλό, το διαθέτεις πολύ ακριβά και δοκιμάζοντας το να καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που το δοκίμαζες! Όχι που το αγόρασες, έχει σημασία. Καταριέσαι την ώρα που το δοκίμαζες!

Εμφανισιακά σκίζει μονάχα καράφλιασε σε δυό σημεία που ακούμπαγε το καπάκι!

Θα μου πείτε, γιατί βρε άνθρωπε, αφού φαίνεται λαχταριστό το τσουρεκάκι, μήπως είσαι λίγο άδικος?
Κι όμως δεν είμαι καθόλου άδικος, ούτε προκατειλημμένος!
Να σας τα πω με το νι και με το σίγμα*.
Το λοιπόν, ανοίγω το περιποιημένο και στολισμένο κουτάκι που έκρυβε το λαχταριστό γεμιστό τσουρέκι. Όλοι ξέρουν πόσο με τρελαίνει η σοκολάτα, οπότε φανταστείτε την αγωνία μου.

Το κομμάτι της αγωνίας!

Το καημένο πιέστηκε σε δυό σημεία από το καπάκι του κουτιού και έφυγε από εκεί η σοκολάτα με αποτέλεσμα να μοιάζει με καραφλό! Δεν πτοήθηκα όμως. Έκοψα ένα κανονικού μεγέθους κομμάτι από το κέντρο πάντα, για να πετύχω τη γέμιση στα σίγουρα.

Το έβαλα στο πιατάκι του για την καθιερωμένη φωτογραφία και ομολογώ πως ,με ενθουσίασε. Αδυνατώντας να παρατείνω την αναμονή του έδωσα μια γερή δαγκωνιά και άρχισα να μασουλάω.
Τι ήταν αυτό! Τι συμφορά με βρήκε? Τι λίγωμα ήταν αυτό που με έπιασε?
Είπαμε είμαι γλυκατζής, αλλά πόση ζάχαρη να αντέξω ο άνθρωπος?
Πιο γλυκό κι από τον ορισμό του γλυκού με πολύ γλυκιά επικάλυψη αλλά περισσότερο γλυκιά γέμιση, που κάτι μου θύμιζε! Α, ναι! ΜΕΡΕΝΤΑ!!!!
Ήμαρτον!!!!
Φτιάχνεις ένα τσουρέκι που το πουλάς πανάκριβα και μου χώνεις μέσα μερέντα????
Αν είναι δυνατόν! Δεν αντέχω τόσο γκουρμέ!!!
Πόσο χειρότερα να είναι τα γεμιστά τσουρέκια με πραλίνα από το περίπτερο? Αν είναι χειρότερα δηλαδή, γιατί αυτό ελέγχεται!
Μη σας τα πολυλογώ, με πιάσανε τα νεύρα μου!

Για του λόγου το αληθές, εκεί ήταν το κομμάτι που έκοψα!

Περιττό να αναφέρω πως πρώτη φορά δεν τελείωσα το κομμάτι μου. Ήταν τόσο γλυκό που το πέταξα στα σκουπίδια! Έκατσα να ηρεμήσω, αλλά που? Έτσι εύκολα θα με άφηνε το εφιαλτικό τσουρέκι?
Με έπιασε καούρα και δυσπεψία που κράτησε από το απόγευμα που έκανα το μοιραίο λάθος μέχρι το βράδυ, όπου έπεσα για ύπνο χωρίς να έχω βάλει τίποτε άλλο στο στομάχι μου!

Μετά από όλη αυτή την περιπέτεια, εγώ πρέπει να βάλω και βαθμολογία, έτσι?

Βαθμολογία: 1/10 (η μονάδα του μαθητή που λέγαμε παλιά)






*   Με το «νι» και με το «σίγμα»

Παλαιότερα, όταν τα παιδιά μάθαιναν τα υποκοριστικά, ο δάσκαλος τούς έλεγε ότι η αρχική τους κατάληξη ήταν σε -ιo και ότι στα μεσαιωνικό χρόνια ήταν σε -ιον και -ιν, για να καταλήξει στο τέλος στο απλό -ι. Π.χ. παιδίον, παιδίν, παιδί. Επίσης, τους δίδασκε ότι ο τύπος των θηλυκών τριτόκλιτων ήταν σε -ις και κατέληξε να φύγει το τελικό -ς. Π.χ. πόλις, πόλι.
Όταν στους τελευταίους αιώνες άρχισαν να γράφουν το χέρι, το πόδι, χωρίς το -ν και η πίστι, η πόλι χωρίς το -ς, οι τύποι που είχαν το νι και σίγμα θεωρούνταν οι πιο σωστοί και οι κομψότεροι. Γι’ αυτό, όποιος μιλούσε με το νι και με το σίγμα, μιλούσε σωστό και τέλεια. Απ’ αυτό, λοιπόν, βγήκε η φράση: «Του τα είπα με το νι και με το σίγμα», που σήμερα σημαίνει επακριβώς, αυτολεξεί, με κάθε λεπτομέρεια.

Τα παραπάνω τα μάθαμε από τον Σκρουτζάκο!