Δώσε βάση στην πενιά!

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Γρήγορο και Γευστικότατο!

Ένα πανεύκολο σε εκτέλεση και πολύ πολύ γευστικό το γλυκάκι, αν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς γλυκό.
Δεν χρειάζεται καμία προετοιμασία, τα υλικά του υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα σπίτια και ο χρόνος παρασκευής του περιορίζεται σε δευτερόλεπτα!



Δεν είναι φανταστικό σαν θέαμα?

Ένα γενναίο κομμάτι ανθότυρο και μια μεγάλη κουταλιά μέλι να το σκεπάζει και να γυαλίζει!!!
Προσοχή το ανθότυρο (ή ο ανθότυρος αν προτιμάτε) δεν πρέπει να είναι πολύ ξινό ή νερουλό και να θρυμματίζεται, αλλά ούτε και αλμυρό. Πρέπει να έχει παχιά και πυκνή υφή και ελαφρώς αλατισμένο προς το ουδέτερο. Το μέλι να είναι κατ' αρχήν αυθεντικό και χωρίς προσθήκες!
Εγώ προτιμάω το μέλι ελάτης στο οποίο με ξετρελαίνει εκτός από την απαλή του γεύση και το βουτυρένιο σχεδόν μεταξένιο χρώμα του!
Βασικά μπορεί να σερβιριστεί σαν επιδόρπιο αλλά και σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας.



Λαχταριστό!


Όποιος έχει δοκιμάσει τα μυζηθροπιτάκια ή σκαλτσούνια ή μαλεβιζιώτικα όπως τα ονομάζουν (κάθε περιοχή τα ονομάζει και διαφορετικά) μπορεί να βρει τη γεύση τους πολύ κοντινή!
Τα μυζηθροπιτάκια αυτά που φτιάχνονται με ζύμη στην οποία βάζουμε γέμιση από μίγμα ανθότυρου (γλυκιά μυζήθρα) μέλι ή ζάχαρη, κανέλα, κρόκο αυγού κλπ! Το μίγμα  τοποθετείται στο κέντρο ενός κυκλικού κομματιού ζύμης που στη συνέχεια τσιμπώντας τη με τα δάχτυλά μας σκεπάζουμε τη γεμιση γύρω γύρω αλλά την αφήνουμε ελεύθερη από πάνω!
Φοβερές λιχουδιές που ταιριάζουν όλες τις ώρες, για αλμυρό, για γλυκό, με ρακί, σκέτα, με τον καφέ, όπως θέλει κανείς!!!

Τα καλύτερα μυζηθροπιτακια που έχω δοκιμάσει ποτέ και που κάποια στιγμή θα προσπαθήσω να τα φτιάξω, ήταν εκείνα από ένα εργαστήριο ζαχαροπλαστικής στη Νάουσα της Πάρου πριν μερικά χρόνια, τότε που η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου σάρωνε στα γήπεδα της Πορτογαλίας!
Διπλή η γλύκα τότε!
Ήταν ελάχιστα γλυκά, ίσα ίσα για να τα χαρακτηρίσεις, που σε συνδυασμό με την τραγανή και λεπτή ζύμη τους, απογείωναν την γευστική εμπειρία!!!
Βρε να μη θυμάμαι το όνομα του ζαχαροπλαστείου...
Ξεχνιούνται αυτά?? Θα πρέπει να ξαναπάω την Πάρο τώρα....

7 σχόλια:

αντωνης είπε...

1) Τι ανθοτυρο; Εννοω απο που;
2) Στη Ναουσα λες στο στενο καθετα στο λιμανι; Που εχει μια καβα, μια τραπεζα και παραπερα το πρακτορειο τυπου-βιβλιοπωλειο;
Εκεινο το ζαχαροπλαστειο στη γωνια;

Ανεβαινοντας απο το λιμανι αριστερα;

Βρε κικοπα, ειμαι και γω γλυκατζης. Αλλά και συ μου φαινεται οτι δεν πας πισω...

αντωνης είπε...

χαμηλοθωρης μηπως;

kostaslogh είπε...

..τα έχω φάει σαν μελιτίνια,συνταγή νησιώτικη,γεύση κόλαση,γιορτινά γλυκά.
και το ανθότυρο βέβαια με το μέλι με έχει σώσει αρκετές φορές από μεταμεσονύχτιες αναζητήσεις!
...ρε δε μπορεί ,σε κάποια ζωή έχουμε ξαναβρεθεί!

kikop80 είπε...

@ αντωνης
Αντώνη ανθότυρο από όπου βρείς καλό!
Γιατί ξέρω πως δεν έχουν όλοι!
Ο δικός μας ο μαναβομπακάλης της γειτονιάς, φέρνει ένα καταπληκτικό, αλλά φέρνει λίγο και δεν βρίσκεις πάντα!
Πρέπει να πας από νωρίς για να προλάβεις τους διαολεμένους ηλικιωμένους που πάνε πρώτοι!!!
Αυτό που λέω στη Νάουσα, ήταν αν θυμάμαι καλά στην έξοδο του χωριού πάνω σε μια στροφή του δρόμου για Παροικια!!
:-))

kikop80 είπε...

@ kostaslogh
Α, έτσι νομίζω κι εγώ!
Γεύσεις με μνήμες!!!
:-))
Γειά σου συνάδελφε!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Απαπαα... λατρεύω το ανθότυρο (κι' όλα τα "άψητα" νωπά τυριά), αυτό με την πλούσια γεύση και υφή.
Τα πιτάκια επίσης τα "τσιμπητά"(νησιώτικα τα ξέρω)

Κωστήηηηη...μελιτίνια τα έγραψες, θέλω τη συνταγή

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

kikop80 είπε...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Γειά σου γλαρένια μου!!
Αν πετύχεις καλό ανθότυρο, δεν θες τίποτε άλλο!!!
Αλλά και τα τσιμπητά αυτά είναι... τι να πω.. είναι άλλο πράγμα βρε παιδί μου!!
Με τραγανή ζύμη.... μπόλικη λαχταριστή κρεμώση γέμιση!!!
Κωστήηηηη συνταγήηηη!!!
:-DD