ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ από του "ΚΩΣΤΑ"

Τις προάλλες βγήκαμε οικογενειακώς για την απογευματινή μας βόλτα. Εφοδιαστήκαμε με τα νερά μας φωτογραφική μηχανή, κουδουνίστρα, το μασητικό μας παιχνιδάκι από καουτσούκ, μπουφανάκι ελαφρύ και ομπρέλα για τον ύποπτο καιρό και βουρ έξω!
Αυτή τη φορά αλλάξαμε δρομολόγιο μιας και είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο, Μοναστηράκι, Ερμού και Αιόλου!
Ο καιρός μουντός με τα σύννεφα να σκεπάζουν τον κουρασμένο από όλη τη μέρα ήλιο που είχε αρχίσει να γέρνει. Κόσμος παντού και στα καφέ-μεζεδοπωλεία της Αδριανού, παρά τις γραμμές του τρένου, το αδιαχώρητο. Να έχουμε φύγει νηστικοί για να προλάβουμε λίγο την μέρα και οι ανακατεμένες μυρωδιές να μας τρυπούν τη μύτη και να αναγκάζουν το στομάχι να διαμαρτύρεται.
Απ' αυτήν την πίεση υποκύπτει και το μυαλό και δίνει εντολές στα πόδια για αλλαγή ρότας, παραέξω από τη διαδρομή μας. Στην Αιόλου κοντά στη συμβολή της με την Ερμού υπάρχει η Αγία Ειρήνη. Πίσω της βρίσκεται μια μικρή πλατεία που παλιά υπήρχαν τα λουλουδάδικα. Σήμερα έχουν απομείνει ένα δυό μαγαζιά, φυτώρια που αντιστέκονται στην ορμητική κάθοδο των "εναλλακτικών" καφέ-μπαρ.
Επίσης υπάρχει και το σουβλατζίδικο του Κώστα, μια μακρόστενη τρύπα και προέκταση της προς την πλατεία...η ουρά από πελάτες! Δυστυχώς δεν είχαμε το χρόνο να περιμένουμε και να δοκιμάσουμε το σουβλάκι ή το μπιφτέκι του αλλά και την σάλτσα ντομάτας που έχει εξαφανιστεί γενικά από τα σουβλατζίδικα στις μέρες μας. Κρίμα, αλλά θα μας δοθεί σίγουρα μια δεύτερη ευκαιρία κάποια στιγμή.



Μερικούς μήνες αργότερα....


Πριν καλά καλά το καταλάβω μπήκε ο Απρίλης και το Πάσχα πλησιάζει με ρυθμούς γοργούς!
Η άνοιξη μπήκε για τα καλά και η οικογένεια κικόπων βγήκε, σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, ξανά στην πιάτσα για ατελείωτες ηλιόλουστες τσάρκες. Οι δύο γονείς αρκετά ελαφρύτεροι, κυρίως εγώ που έχω ήδη χάσει 7 κιλάκια (και θέλω για τουλάχιστον άλλα τόσα)! Βλέπετε η μεγάλη διατροφική στροφή που κάναμε με την αποστροφή μας στα ζωικά τρόφιμα όχι μόνο μας γέμισε ευεξία αλλά μας έκανε και στυλάκια!
Η βόλτα μας αυτή τη φορά με τον νέο μάρσιπο αγκαλιάς, μας έβγαλε δια μέσω της αρχαίας αγοράς στην Πλάκα και από εκεί στις αρχές της Αιόλου. Κατηφορίσαμε και ξανά ανηφορίσαμε μέχρι που φτάσαμε στην Αγία Ειρήνη. Ουπς! Τι βλέπουμε? Η ουρά στο σουβλατζίδικο του Κώστα είναι απίστευτα... κοντή! Κοιταχτήκαμε όλοι μαζί και ο μικρός θα σκέφτηκε από μέσα του... "Ωχ! Αυτοί οι δύο κάτι ύποπτο ετοιμάζουν"!
Και δεν είχε άδικο! Λέμε δε βαριέσαι, μια φορά την εβδομάδα τρώμε κρέας και αν, ας κάνουμε μια εξαίρεση να δοκιμάσουμε το πολυδιαφημισμένο τελευταία σουβλάκι του Κώστα.
Στήθηκα στην ουρά και μετά από ένα τέταρτο βγήκα από το στενόμακρο μαγαζάκι με τα τρόπαια στα χέρια. Ένα καλαμάκι πίτα και ένα μπιφτέκι πίτα απ' όλα και μια μερίδα (ποικιλία όπως την ονομάζει το κατάστημα) με 2 μπιφτέκια, 2 καλαμάκια, πίτες, πατάτες, ντομάτα, κρεμμυδάκι, και μπόλικη σάλτσα!
Κάτσαμε σε ένα σκιερό πεζουλάκι και αρχίσαμε το ανίερο έργο μας! Οι εικόνες που διαδραματίστηκαν σ΄εκείνο το σημείο ήταν ακατάλληλες για ανηλίκους και γι΄αυτό το λόγο θα πάω κατευθείαν στο γευστικό-γαστριμαργικό συμπέρασμα-κριτική.

Τα περίφημα σουβλάκια από του Κώστα είναι φανταστικά και απίθανα..... αν είσαι άραβας, ανατολίτης ή ζεις στην έρημο ή σε φούρνο και γενικά λατρεύεις μόνο τα καυτερά! Αν με ρωτήσετε πως ήταν οι γεύσεις θα απαντήσω, δεν υπήρχαν περισσότερες από μία! Καυτερή!!! Δυστυχώς για τα επιμέρους υλικά μπορώ μόνο να τα χαρακτηρίσω βάση μεγέθους (τα κρεατικά ήταν λίγο κοντά αν και ζουμερά πάντως), χρώματος και υφής αλλά όχι βάση γεύσης!
Να έπεσα πάνω στη μέρα που όλα του πήγαιναν στραβά? Δε νομίζω!
Κρίμα γιατί η κυρία εμπρός μου όταν της είπα πως θα δοκίμαζα πρώτη φορά μου συνέστησε να πάρω την ποικιλία, αν και όπως τόνισε, όλα είναι ωραία! Ενώ άλλοι ρωτούσαν κάποιους στην ουρά, "μα είναι πράγματι τόσο καλό" για να λάβουν την αποστομωτική απάντηση, "NAI, είναι"!
Τελικά αποδεικνύεται περίτρανα για άλλη μια φορά, πως αν θες να απολαύσεις κάτι σ' αυτή τη ζωή, είτε φαγητό, είτε τοποθεσία είτε οτιδήποτε, δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι τη γνώμη των πολλών!

Εντάξει, εντάξει μη φωνάζετε, ιδίως εσύ Κώστα! Ναι εσύ ο δικός μας, όχι ο σουβλατζής! Ένα καπρίτσιο ήταν, ένα απωθημένο, ένα γινάτι που ευτυχώς δε μου 'βγαλε το μάτι! Πάει τελείωσε και ευτυχώς που δεν μου άρεσε καθόλου γιατί θα υπήρχε πρόβλημα τώρα που το γυρίσαμε στην υγιεινή διατροφή!


Σας αφήνω με την ευχή να μην δεχτείτε για τον εαυτό σας τίποτε λιγότερο απ' αυτό που πραγματικά του αξίζει, είτε αυτό είναι τροφή που μπαίνει στο σώμα σας, είτε οτιδήποτε άλλο!