Βεργιά (οβριές η αβρωνιές) τα μοναδικά!!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή,από Μάρτη μέχρι αρχές Απρίλη,σε ένα ιδιότυπο σαφάρι επιδίδονται χορτοσυλλέκτες σε πολλές περιοχές της χώρας.Πρόκειται για το "κυνήγι" βεργιών η οβριών (ποικίλει η ονομασία από τόπο σε τόπο)και λέω κυνήγι επειδή το σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα αλλά και η σπανιότητα  της εμφάνισής τους σε σχέση με τα άλλα είδη χόρτων, συγκεντρώνει πλήθη εραστών της γεύσης τους στα ελαιοπερίβολα και στις ρεματιές όπου κυρίως φυτρώνουν.Για όσους δεν τα έχουν γνωρίσει ,είναι τα φύτρα ενός αναριχόμενου και μοιάζουν με τα άγρια σπαράγγια (δεν είναι λίγοι αυτοί που τα ταυτίζουν).Μαζεύουμε την τρυφερή κορυφή τους,εκεί που σπάνε εύκολα δηλαδή.
Απευθύνoνται μάλλον σε τολμηρές αλλά απαιτητικές γλώσσες ,αφού η ιδιαίτερη γεύση τους συνοδεύεται από μια πίκρα που κάποιοι θα τη λατρέψουν και κάποιοι θα τη μισήσουν!Ευτυχώς ανήκω στους πρώτους(σιγά που δεν θα ήμουν).Είχα την τύχη να βρεθώ πριν λίγες μέρες στα πάτρια (Πήλιο) όπου το άθλημα είναι πολύ δημοφιλές,ενώ μπορείς να τα βρείς ακόμα και στις λαικές ! Η παρακάτω συνταγή είναι ένα απ ΄τα πιό αγαπημένα μου φαγητά:


 Μισό κιλό καθαρισμένα βεργιά
 300 γρ. διάφορα άγρια "γλυκά"χόρτα(γλυκοζοχούς,παπαρούνες....όχι  κόκκινα ραδίκια)
Δύο μέτρια κρεμμύδια ξερά ψιλοτριμμένα.

Μισό έως ένα (ανάλογα με το μέγεθος)ματσάκι μάραθο η άνιθο ψιλοκομμένο.

Ένα ποτήρι φρέσκια τομάτα η ανάλογο συμπυκνωμένο χυμό
Ένα ποτήρι ελαιόλαδο.

 Μία κοφτή κουταλιά σούπας αλάτι.


Καθαρίζουμε και πλένουμε τα βεργιά και τα χόρτα.Σε κατσαρόλα αχνίζουμε τα κρεμμύδια,προσθέτουμε το λάδι μόλις σωθεί το ζουμί τους και τα γυρίζουμε για ένα- δύο λεπτά.Προσθέτουμε σιγά σιγά τα βεργιά και τα χόρτα ανακατεύοντας και τα τσιγαρίζουμε λίγο.Προσθέτουμε την τομάτα ,το αλάτι ,το μάραθο , ανάλογο νερό και τα βράζουμε  μέχρι να μαλακώσουν και να σωθεί το ζουμί.
Άν σας δυσκολεύουν τα πικρά μπορείτε να  ζεματίσετε  τα  βεργιά για δυό λεπτά να ξεπικρίσουν.
Όταν βρεθούν στο δρόμο σας μήν τα προσπεράσετε,θα χάσετε!
Όσοι τυχεροί τα βρείτε....καλή απόλαυση!